ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Βαρέθηκα να κάθομαι

στης λίμνης τα καλάμια

να πίνω το θολό νερό,

να πέφτω στα ραγάζια.

Αρρώστησα , ξαναρρώστησα

με πόνεσε η καρδιά μου'

κουνούπια ήπιαν το αίμα μου κι αβδέλλες το κορμί μου.

Βγαίνω ψηλά ψηλά θωρώ

με βλέμμα απελπισμένο'

βλέπω το γέρο Όλυμπο

στον κόσμο ξακουσμένο'

βλέπω την Πέλλα την παλιά,

τούς Άγιους Αποστόλους,

θυμούμαι τον Αλέξανδρο

στους δοξασμένους χρόνους.

Και τώρα την πατρίδα μας

θέλουν να μας την πάρουν,

οι Βούλγαροι την χώρα μας

Βουλγάρα να την κάνουν.

Εγώ δεν είμαι Βούλγαρος

να κρύβομαι, να φεύγω'

ήρθα εδώ να πολεμώ,

τη δόξα να γυρεύω.

Ανάθεμά σε, Αρχηγέ,

που μ' έστειλες παράδες

και δεν έστελνες τη μάνα μου

ν ' ανάψει τρεις λαμπάδες...

Το παραπάνω τραγούδι πολλές φορές τραγουδούσαν τα παλληκάρια του Καπετάν Άγρα.

Ένα τραγούδι που αποτυπώνει τον καημό αλλά και τα ιδανικά για τα οποία έκανε το σκληρό αγώνα.

( Από το βιβλίο του ΘΕΟΔ.ΓΡΗΓ.ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΓΡΑΣ. ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΑΠΗΝΟΣ,ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ. ( 1880 - 1907 ).

Στην φωτογραφία ο Καπετάν Άγρας όρθιος στο κέντρο με το όπλο παρά πόδα μαζί με 11 από τα παλληκάρια του.